Τελειωμένες ιστορίες, διηγώντας τις να κλαίς.

Το αποτέλεσμα των επόμενων δημοτικών εκλογών το ξέρουμε. Με Κουρκουτά (μακάρι) ή χωρίς, ο Παναγιώτης Γκυρίνης θα εκλεγεί με μεγάλη διαφορά, είτε αυτό αρέσει σε κάποιους είτε όχι σε κάποιους άλλους, μεταξύ των οποίων και εμείς.

 Τι προσπαθούν όμως να καταφέρουν τις τελευταίες μέρες από το στρατόπεδο του Μαζί Αλλάζουμε; Διαρρέουν, λένε και γράφουν αδιανόητα πράγματα.

 Η ίδια η Δώρα και όσοι έχουν λίγο μυαλό ώστε να μπορούν και κυρίως να θέλουν να καταλάβουν την πραγματικότητα,

γνωρίζουν ότι η υπόθεση δημοτικές εκλογές τελείωσε με αποκλειστικά δική της ευθύνη, όπως η ίδια ντόμπρα και παλικαρίσια παραδέχθηκε.

 Το γεγονός ότι ξεκίνησε όλη αυτή τη δικαστική διαδικασία είναι περισσότερο αποτέλεσμα της ανάγκης της του να πείσει  όσους κακοπροαίρετους ή απλά ανόητους σκεφτούν ότι μπορεί να έχει συμβεί οτιδήποτε αλλο εκτός από την ανικανότητα της αυτή. 

Πολύ καλά κάνει σε αυτό. Σε κάθε περίπτωση, αν έχει τη δύναμη και την διάθεση, μετά από πέντε χρόνια μπορει διεκδικήσει αυτό που εντελώς αναίτια και γκροτέσκα έχασε. 

Το δεύτερο προβληματικό των συλλογισμών και δυστυχώς και γραφόμενων  στο Facebook, είναι οι ανοησίες για το αν και κατά πόσο φοβάται ο Γκυρίνης για αυτό και προσέφυγε κατά της ένστασης της!

Ο Παναγιώτης Γκυρίνης και η Ώρα Ευθύνης ήταν υποχρεωμένοι να αντικρούσουν νομικά την ένσταση της Κουρκουτα, όσο ακριβώς ήταν και η ίδια υποχρεωμένη να προσφύγει στα δικαστήρια, ξέροντας ότι δεν έχει καμία ελπίδα.

Για τον ίδιο τον Δήμαρχο είναι απόλυτα λογικό και θεμιτό, να επιζητεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερη εκπροσώπηση του συνδυασμού του στο δημοτικό συμβούλιο. Όχι βέβαια γιατί φοβάται μια κουτσουρεμένη υποψηφιότητα της αντιπαλου του ή την όποια αντιπολίτευση. Πιστεύουμε ότι ποτέ δεν φοβήθηκε κάτι τέτοιο κανείς δήμαρχος!

 Είναι απόλυτα θεμιτό δίκαιο και λογικό να θέλει ο κάθε επικεφαλής, η παράταξη του στο συμβούλιο να ειναι όσο το δυνατόν μεγαλύτερη και δυνατότερη γίνεται.

Επιπρόσθετα, και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό για πολλούς, είναι μια χρυση ευκαιρία να εκλεγούν και νέοι άνθρωποι με οράματα και ιδέες που διαφορετικά δεν είχαν τις πλάτες, τις δυνατότητες, ή έστω την εμπειρία  να εκλεγούν.

 Αυτό θέλει να κάνει ο οποιοσδήποτε επικεφαλής παραταξης, να μπορεί να επιλέξει συνεργάτες από όσο το δυνατόν πιο διευρυμένο φάσμα συνεργατών του στο δημοτικό συμβούλιο.

Όσο για την ανυπαρξία αντιπολίτευσης, υπάρχει λύση. Δεν είναι απαραίτητο να γίνει στο δημοτικό συμβούλιο, (σπάνια γίνεται στο δικό μας τουλαχιστον).

Μπορεί να γίνει κάλλιστα έξω στην κοινωνία,  αρκεί να το θέλουν αυτοί που κατά καιρούς ονειρεύτηκαν και συνεχίζουν να ονειρεύονται την αλλαγή της διοίκησης και τη θέση του δημάρχου, αυτοί που μονίμως κρυβόμενοι περιμένουν τη φυσιολογική φθορά του Γκυρίνη.

Αν το θέλει, η ίδια η κ. Κουρκούτα, που πήρε στην πλάτη της ή στο λαιμό της αν θέλετε, τόσο πολύ και αξιόλογο κόσμο, το 2028 ας διεκδικήσει την δημαρχεία.

Κάτι όμως μας λέει ότι η Δώρα δεν θα είναι παρούσα τότε στη μάχη, οπως δεν ήταν ποτέ και πουθενά ως σήμερα.