Συνέντευξη του υποψήφιου επικρατείας του "Μέρα 25" Σπύρου Μουρατίδη στο "Γη είδα".
"θα ήθελα να προτρέψω όλους να σκεφτούν τι χώρα θέλουν και να τη διεκδικήσουν με όποιο τρόπο μπορούν"
Στο "Γη είδα" είχαμε την τιμή δύο μέρες πριν τις εκλογές της 21ης Μαίου να μας παραχωρήσει συνέντευξη ο συντοπίτης μας υποψήφιος επικρατείας του Μέρα 25 Σπύρος Μουρατίδης.
Κύριε Μουρατίδη, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για εμάς τους κάτοικους της περιοχής Αλεξάνδρειας να μάθουμε ότι ένα δικό μας παιδί είναι στο ψηφοδέλτιο επικρατείας κοινοβουλευτικού κόμματος. Είστε από την Καβάσιλα. Πείτε μας δυο λόγια για αυτό.
Καταρχάς ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΜέΡΑ25 βρέθηκα ως απόδημος, μετά τις αλλαγές στον εκλογικό νόμο που επιτρέπουν εκλογείς να εξασκούν το δικαίωμα ψήφου από το εξωτερικό. Στην Καβάσιλα γεννήθηκε και μεγάλωσε η μητέρα μου. Μετακομίσαμε εκεί από την Αλεξάνδρεια όταν ήμουν 8 χρονών. Έζησα 10 χρόνια στο χωριό και για άλλα 5 χρόνια, όσο σπούδαζα, πηγαινοερχόμουν πολύ συχνά από τη Βέροια. Η Καβάσιλα είναι το σπίτι μου. Ακόμα και τώρα, μετά από 10 χρόνια στο εξωτερικό, όταν έρχομαι πίσω και βλέπω τα πρώτα σπίτια του χωριού, νιώθω ότι γύρισα σπίτι. Νιώθω υπέρμετρο σεβασμό και θαυμασμό για όλους τους ανθρώπους που μένουν στον τόπο τους και παλεύουν να ζήσουν τη ζωή τους με αξιοπρέπεια και στην Καβάσιλα έχουμε πολλούς από αυτούς. Από την άλλη όμως βλέπω ότι τα χωριά μας παρακμάζουν από την παντελή απουσία υποδομών και προοπτικής, διώχνοντας τους περισσότερους νέους.
Εξωτερικό λοιπόν. Επιλογή ή ανάγκη;
Ξεκάθαρα ανάγκη. Η σύζυγός μου κι εγώ σπουδάσαμε στο Τμήμα Μηχανικών Χωροταξίας και Ανάπτυξης το οποίο μέχρι το 2012 ήταν στη Βέροια. Όταν επέλεξα τις σπουδές μου, το τμήμα είχε ίσως την καλύτερη απορροφητικότητα αποφοίτων στην αγορά εργασίας από όλα τα υπόλοιπα τμήματα του Πολυτεχνείου. Όμως οι περισσότερες θέσεις εργασίας στους τομείς Πολεοδομίας και Χωροταξίας είναι είτε άμεσα (δημόσιοι και δημοτικοί υπάλληλοι) είτε έμμεσα (μελετητικές εταιρείες) εξαρτώμενες από τη δημόσια χρηματοδότηση. Μπήκα λοιπόν εγώ στο τμήμα το 2008 και μετά ήρθε η κρίση, τα μνημόνια, η λιτότητα και αυτό που εμείς στο ΜέΡΑ25 ονομάζουμε χρεοδουλοπαροικία, οπότε δεν υπήρχε επιλογή ούτε για εμένα ούτε για τη σύζυγο να εξασκήσουμε το επάγγελμα που σπουδάσαμε με αξιοπρέπεια και με προοπτικές. Οι μεγάλη πλειοψηφία των συμφοιτητών μας που έμειναν Ελλάδα, δυστυχώς για να βιοποριστούν κάνουν από 2 ή 3 δουλειές, συνήθως καμία αυστηρά πάνω στο αντικείμενο σπουδών. Οι περισσότεροι που εξασκούμε το αντικείμενο είμαστε εκτός Ελλάδος σε πολλές χώρες του κόσμου.
Ο γραμματέας του ΜέΡΑ25 φημίζεται για την τόλμη του να εκφράσει γνώμες που τις πιστεύει αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος. Μια από αυτές είναι ότι δεν θα γυρίσουν οι νέοι επιστήμονες στην Ελλάδα αν δεν αλλάξει η μόνιμη λιτότητα και δεν γίνουν επενδύσεις. Τι έχετε να πείτε γι’ αυτό;
Στο ΜέΡΑ25, όλοι μας, όχι μόνο ο γραμματέας, λέμε αυτά που πιστεύουμε και πιστεύουμε αυτά που λέμε. Ελπίζουμε με τη στάση μας να πείσουμε τον κόσμο ότι στην πολιτική δεν είναι όλοι ίδιοι κι ότι αξίζει να μας εμπιστευθούν γι’ αυτό. Όπως ανέφερα, πιστεύουμε ότι η Ελλάδα είναι μια αποικία χρέους. Είναι δηλαδή μια χώρα η οποία αντί να παραδεχτεί τη χρεοκοπία της το 2009-2010, μέσα από τις συμφωνίες του πολιτικού κατεστημένου, έχει απωλέσει την κυριαρχία της πάνω στα εργαλεία άσκησης πολιτικής, έχει ξεπουλήσει τις σημαντικότερες υποδομές και έχει δεσμευτεί ότι θα συνεχίσει να παράγει πρωτογενή πλεονάσματα, να υπερφορολογεί δηλαδή όλους τους πολίτες της, για να συνεχίσει να αποπληρώνει ένα μη βιώσιμο χρέος αφήνοντας παράλληλα 20 οικογένειες παρασιτικών ολιγαρχών να λυμαίνονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ό,τι πλούτο παράγει αυτός ο λαός.
Τι θα συμβουλεύατε τους νέους επιστήμονες σήμερα;
Η μόνη συμβουλή που έχω είναι πως τίποτα δεν χαρίζεται και, όπως λέει και ο Ελύτης, για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ. Αυτό ισχύει και για τις ατομικούς και για τους συλλογικούς στόχους. Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να προτρέψω όλους να σκεφτούν τι χώρα θέλουν και να τη διεκδικήσουν με όποιο τρόπο μπορούν, έχοντας πάντα στο μυαλό τους ότι η συλλογική δράση είναι αποτελεσματικότερη της ατομικής. Για μένα αυτό ξεκινάει από την ψήφο στις εκλογές και συνεχίζεται με καθημερινό αγώνα στο σπίτι, στη δουλειά, παντού. Φυσικά αν τα εν οίκω δεν είναι τακτοποιημένα, είναι δύσκολο να ασχοληθεί κανείς με τα εν δήμω αλλά όπως είπαμε, τίποτα δεν χαρίζεται.
Δημόσιος υπάλληλος σε χώρα του εξωτερικού. "Βολεμενος" σύμφωνα με την ελληνική εκδοχή ή κάτι εντελώς διαφορετικό;
Υπο μία έννοια κι εδώ βολεμένος θεωρούμαι. Είμαι σε μια σχετικά ασφαλή και σχετικά καλοπληρωμένη δουλειά που μαζί με την αντίστοιχη δουλειά της συζύγου μου, μας επιτρέπει να ζούμε τη ζωή μας χωρίς στερήσεις. Αυτό δεν είναι δεδομένο στα περισσότερα μέρη του κόσμου ούτε για τους περισσότερους ανθρώπους. Η επισφάλεια, μέσα από την προωθούμενη από το σύστημα ευελιξία, είναι ο κανόνας οπουδήποτε κυριαρχεί ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός. Φυσικά η «Μέκκα» του καπιταλισμού Βρετανία δεν θα μπορούσε να είναι εξαίρεση.
Βέβαια, δεν «βολεύτηκα» με κάποιο μέσον. Αναγκάστηκα να δουλέψω χωρίς πληρωμή για ένα διάστημα για να καταφέρω να αποδείξω ότι είμαι ικανός να ανταπεξέλθω στα καθήκοντα της εργασίας μου και έπειτα δούλεψα σκληρά, πολλές φορές εκτός ωραρίου με απλήρωτες υπερωρίες για να εξελίξω τις γνώσεις και τις δεξιότητες μου ώστε να μπορέσω να προχωρήσω στην καριέρα μου. Παρόλο που τα έκανα αυτά δεν θεωρώ σωστό ότι έπρεπε να τα κάνω. Η διαφορά του Ελληνικού με το Αγγλικό σύστημα, είναι ότι στα χαμηλότερα κλιμάκια επικρατεί μια σχετικά καλύτερη αξιοκρατία στις προσλήψεις και της προαγωγές. Όμως κι εδώ οι δημόσιες υπηρεσίες υποφέρουν από χρόνια υποχρηματοδότηση, η οποία έχει ως αποτέλεσμα την υποστελέχωση και τελικά την απαξίωση της υπηρεσίας στα μάτια του πολίτη.
Στο βιογραφικό σας αναφέρετε ότι είστε προϊστάμενος σε ομάδα αξιολόγησης κάτι το οποίο αντιμάχεστε στην Ελλάδα και μάλιστα πολεοδομία που στο άκουσμα της μας έρχονται πολλά στο μυαλό εδώ στην Ελλάδα. Εξηγήστε.
Αρχικά, η δουλειά μου είναι πάνω στην αξιολόγηση πολεοδομικών μελετών. Μέσα από συγκεκριμένα ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά αξιολογώ κατά πόσο ένα προτεινόμενο έργο συμβαδίζει με τις χωροταξικές πολιτικές του Δήμου στον οποίο εργάζομαι. Φαντάζομαι ότι αυτό που έρχεται στο μυαλό των Ελλήνων πολιτών όταν ακούν για Πολεοδομία είναι η διαφθορά λόγω των διαφόρων ιστοριών που έχουν κατά καιρούς δει το φως της δημοσιότητας. Κανένα σύστημα δεν είναι αδιάβλητο αλλά στο Ηνωμένο Βασίλειο ο μισθωτός είναι πολύ δύσκολο είτε να κρύψει παράνομα εισοδήματα είτε να καταφέρει να περάσεις τις δικλείδες ασφαλείας που υπάρχουν ενδο-υπηρεσιακά για τη σωστή λήψη αποφάσεων. Στο βρετανικό σύστημα οι ιστορίες διαφθοράς που έχουν επιβεβαιωθεί αφορούν πολιτικούς και όχι υπαλλήλους.
Ούτε προσωπικά ούτε ως ΜέΡΑ25 αντιμαχόμαστε την αξιολόγηση γενικά και αόριστα. Η έντονη αντίθεσή μας εκφράστηκε για την λεγόμενη «αξιολόγηση» που έφερε η κ Κεραμέως για τις σχολικές μονάδες και τους καθηγητές και δάσκαλους. Η αξιολόγηση σχολικών μονάδων είναι το σύστημα που εφαρμόζει η Αγγλία και δεν πάει και πολύ καλά για την ποιότητα της παιδείας που παρέχεται στο λαό. Έχει δημιουργήσει σχολεία τα οποία στιγματίζουν τους μαθητές τους και τους κρατούν εγκλωβισμένους στη φτώχεια στο χειρότερο άκρο και πανάκριβα – και πολύ επικερδή – ιδιωτικά σχολεία που ανοίγουν πόρτες για τα υψηλά κλιμάκια από την άλλη. Επίσης η αξιολόγηση των εργαζομένων όπως καταγγέλθηκε από τους ίδιους δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα τέχνασμα της ΝΔ για να μπορέσουν να προωθήσουν τους δικούς τους σε υψηλότερες θέσεις.
Στο μέρα25 και ο αρχηγός τους είναι ένα κόμμα με κυρίως αστικά χαρακτηριστικά και σχετικά χαμηλή απήχηση σε περιοχές όπως η δική μας. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Σχετικά με την χαμηλή απήχηση, ας δούμε μετά τις εκλογές πως θα διαμορφώνεται η διαφορά μεταξύ πόλης και υπαίθρου. Δεν θα υιοθετήσω πλήρως την τοποθέτηση για χαμηλή απήχηση. Ειδικά αν λάβουμε υπόψιν μας ότι το ΜέΡΑ25 φτιάχτηκε μόλις πριν λίγα χρόνια, το γεγονός ότι είναι στη βουλή και η στήριξη από την κοινωνία φαίνεται να παγιώνετε είναι μεγάλο κατόρθωμα. Φυσικά θα θέλαμε να είναι μεγαλύτερη η απήχηση μας στον κόσμο και έχουμε ευθύνες κι εμείς, τα μέλη και οι οργανωτές του ΜέΡΑ25, που δεν έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε τις υποδομές για να μπορεί ο κόσμος να έρχεται σε επαφή με τις θέσεις μας και τους ανθρώπους μας μέσα στις τοπικές κοινωνίες. Ελπίζω ότι με εφαλτήριο τον προεκλογικό αγώνα και στη βάση ενός καλού εκλογικού αποτελέσματος, πολλά από τα θέματα που βιώνουμε κι εμείς ως μέλη του ΜέΡΑ25 είτε θα λυθούν είτε θα βελτιωθούν αισθητά.
Από την άλλη νομίζω ότι τον πιο σημαντικό ρόλο στην απήχηση παίζει ότι το ΜέΡΑ25 από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του δέχεται ασύμμετρο πόλεμο από εχθρούς (Ολιγαρχία) και φίλους (άλλα κόμματα τις αριστεράς). Επί 4 χρόνια τα μόνα μέσα που έδειχναν εκπροσώπους μας ήταν το κανάλι της Βουλής και κάποια περιφερειακά κανάλια και ραδιόφωνα. Τα συστημικά ΜΜΕ μας είχαν εντελώς αποκλεισμένους. Παρόλο που υπήρχε θέμα εκπροσώπησης ολόκληρής της αντιπολίτευσης στα ΜΜΕ (δεν είναι τυχαίο ότι έχουμε κατρακυλήσει στη θέση 107 στην ελευθερία του τύπου), έχω την αίσθηση ότι το ΜέΡΑ25 οι μιντιάρχες το αντιμετώπισαν με ιδιαίτερο μένος όπως φάνηκε και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου με τον αποκλεισμό εκπροσώπων μας από τα μέσα που ελέγχονται από τον εφοπλιστή, μιντιάρχη και ομαδάρχη κ Μαρινάκη. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι στην επαρχία που το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου ενημερώνεται από τα κυρίαρχα μέσα σας έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι έχουμε μικρότερη απήχηση σε σύγκριση με τα αστικά κέντρα όπου υπάρχει περισσότερη νεολαία που ενημερώνεται και από εναλλακτικές πηγές.
Θα σας ενδιέφερε η πολιτική εδώ στη περιοχή μας και τι έχετε να πείτε σε όσους Αλεξανδρινούς έχουν τη διάθεση να ασχοληθούν με αυτή;
Πιστεύω ότι η τοπική πολίτική πρέπει να είναι πραγματικά τοπική, με ανθρώπους που ζούνε και ξέρουνε τον τόπο και τα προβλήματα του. Φυσικά αν μου ζητηθεί να συνδράμω για τον τόπο που μεγάλωσα με οποιονδήποτε τρόπο θα είμαι διαθέσιμος αλλά μόνο επικουρικά καθώς βρίσκομαι μακριά. Δυστυχώς ή ευτυχώς η τοπική αυτοδιοίκηση είναι ένα επίπεδο διακυβέρνησης το οποίο μπορεί να δώσει πολλές λύσεις σε καθημερινά προβλήματα των πολιτών αλλά πολλές φορές αντιμετωπίζεται ως το λάφυρο του εκάστοτε τοπικού πολιτικού άρχοντα για να επιτύχει τον πλουτισμό του κύκλου του. Καλά παραδείγματα υπάρχουν, όπως η θητεία του Δημάρχου Πατραίων κ Πελετίδη. Ας παραδειγματιστούν και άλλες δυνάμεις και ας φανταστούν πως θα ήθελαν να είναι ο δήμος που μένουν. Την κοινωνία που ζούμε την φτιάχνουμε όλοι μαζί και πραγματικά όλα μπορούν να είναι αλλιώς αρκεί να το αποφασίσουμε και να το κάνουμε πράξη ανεξάρτητα από τις δυσκολίες ή τις ρήξεις που θα χρειαστεί να κάνουμε.
Σας ευχαριστούμε
Και εγώ !