Σοκ μπροστά στο «ερείπιο» της ΕΒΖ στο Πλατύ. Αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της Εφημερίδας των Συντακτών.
Οταν στις 2.2.2023 υπό τον πρωτοσέλιδο τίτλο «Οργανωμένο έγκλημα στη ζάχαρη» η «Εφ.Συν.» αποκάλυπτε τη μυστική επιχείρηση της Δίωξης Οργανωμένου Εγκλήματος στις εγκαταστάσεις στο Πλατύ και μεταφέραμε τις αδιάψευστες πληροφορίες για το πλιάτσικο στον εξοπλισμό, δεν φανταζόμασταν καν αυτό που οι φωτογραφίες καταδεικνύουν. Κι επειδή οι φωτογραφίες πολλές φορές «εξαπατούν», ερευνήσαμε τι ακριβώς απεικονίζουν. Oι πληροφορίες για τον σταθμό ηλεκτροπαραγωγής που αφανίστηκε κυριολεκτικά έδωσαν στην αποτυπωμένη καταστροφή βιβλικές διαστάσεις.
Αλλα δύο βασικά τμήματα του εργοστασίου, αξίας πολλών εκατομμυρίων ευρώ, που δεν υπάρχουν πια είναι το πλυντήριο τεύτλων και οι εκχυλίσεις. Οπως έχουμε εξηγήσει («Εφ.Συν.» 3.2.2023, «Κλαίνε οι τευτλοπαραγωγοί στην Κεντρική Μακεδονία»), οι εκχυλίσεις είναι το τμήμα εκείνο του εργοστασίου στο οποίο διαλύεται η ζάχαρη από τα τεύτλα σε ζεστό νερό, δημιουργώντας έτσι τον ακατέργαστο χυλό ο οποίος με περαιτέρω επεξεργασία θα μας δώσει την καθαρή ζάχαρη. Ηταν τεράστια συγκροτήματα ημερήσιας δυναμικότητας εκχύλισης 9.000 τόνων τεύτλων, εξ ολοκλήρου ανοξείδωτα, που αποτελούνταν από μηχανικό εξοπλισμό και πάρα πολλούς αυτοματισμούς. Η σημερινή τους θλιβερή κατάσταση απεικονίζεται στις αποκαλυπτικές φωτογραφίες. Η ζημία αποτιμάται και εδώ σε πολλά εκατομμύρια. Για σύγκριση παραθέτουμε και φωτογραφίες τής προ του 2019 κατάστασης. H σύγκριση μόνο δάκρυα προκαλεί
Αυτό που αποτυπώνει το σημερινό ρεπορτάζ δεν είναι άλλο από τη δραματικών και οδυνηρών για την εθνική οικονομία διαστάσεων διάψευση του κυβερνητικού αφηγήματος περί «επενδύσεων» και «ανάπτυξης» ή «ενδιαφέροντος» για τον πρωτογενή τομέα της χώρας.
Γνώστες κατασκευής βιομηχανικών εγκαταστάσεων ανάλογου μεγέθους είπαν στην «Εφ.Συν.» ότι το εργοστάσιο στο Πλατύ για να καταστεί ξανά ενεργό απαιτεί επένδυση 150 εκατομμυρίων. Τα λόγια περιττεύουν επίσης αν αναλογιστούμε ότι το Πλατύ –όπως και τα άλλα εργοστάσια της ΕΒΖ– βρέθηκαν στην κατάσταση αυτή για... δανειακή οφειλή στην Τράπεζα Πειραιώς 160 εκατομμύρια!
Τι έχουν να πουν οι υπουργοί Αδωνις Γεωργιάδης και Νίκος Παπαθανάσης που περιοδεύουν, όπως διαβάσαμε, ανά τη χώρα διαλαλώντας την... ανάπτυξη; Τι έχει να πει ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης; Μήπως για ακόμη μία φορά μια τέτοια καταστροφή δεν ήταν σε γνώση του, αυτού που κατά τα άλλα «τα πάνθ' ορά και ακούει»; Τι έχει να πει ο υφυπουργός Οικονομικών Απόστολος Βεσυρόπουλος που κατάγεται και από την Ημαθία και πριν από λίγες μέρες κόμπαζε ότι ξανανοίγει στη Νάουσα τη Σχολή Αστυφυλάκων;
Και δυστυχώς αυτά δεν είναι τα μόνα κακά νέα. Πριν από μόλις μία εβδομάδα έγινε γνωστό ότι η τιμή της ζάχαρης έχει ανέλθει σε υψηλό 11 ετών (!) με τα συμβόλαια ακατέργαστης ζάχαρης να εκτοξεύονται στα 24 σεντ ανά λίβρα, ενώ η ζήτηση ανεβαίνει και η παραγωγή πέφτει παγκοσμίως λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών για τις καλλιέργειες.
Οσο αδαής και να είναι κάποιος, μπορεί εύκολα να φανταστεί πού πρόκειται να φτάσει η τιμή της ζάχαρης στη χώρα μας, η οποία είναι πλέον αναγκασμένη να εισάγει όλη τη ζάχαρη που καταναλώνει και υπολογίζεται πρόχειρα σε 250.000 τόνους. Χαράς ευαγγέλια για τους μετρημένους στα δάχτυλα ενός χεριού εισαγωγείς (ανάμεσά τους και ο «επενδυτής» της Ν.Δ.).
Πρώην εργαζόμενοι υποστηρίζουν παράλληλα ότι υπήρχαν ανταλλακτικά πολλών εκατομμυρίων μέσα στις αποθήκες. Μπορεί κάποιος να μας διαβεβαιώσει ότι δεν έκαναν φτερά; Οτιδήποτε έμοιαζε με χάλυβα φαίνεται να έχει «εξαερωθεί». Η συνολική καταστροφή αποτιμάται πάνω από 150 εκατομμύρια. Αυτοί που προκάλεσαν με τέτοιον τρόπο αυτή την καταστροφή και όσοι τους κάλυπταν επί τρία χρόνια κάτι πρέπει να πουν, να εξηγήσουν. Αλλά επί τρία χρόνια αναζητείται και δεν έχει βρεθεί ακόμη ο λειτουργός που θα ζητήσει ευθύνες από τη διοίκηση της ΕΒΖ, την Τράπεζα Πειραιώς, τη Συνεταιριστική Τράπεζα που δείχνουν ότι εκπλήσσονται και ότι δεν ήξεραν τι συμβαίνει.
Και τι να πούμε για τους τοπικούς άρχοντες της Ημαθίας, τους ίδιους τους αγρότες, τους πρώην εργαζομένους και τους κάτοικους της περιοχής οι οποίοι δεν αντιδρούν (πλην ελαχίστων που είχαν εισπράξει και... προειδοποιήσεις) και δεν μιλούν γι' αυτά που γίνονται μπροστά τους! Και φυσικά, αφού αυτοί δεν νοιάζονται για τον τόπο τους, γιατί να νοιαστούν οι άλλοι από την Αθήνα;
Το πλέον παράξενο είναι ότι και τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι αράδες, έφταναν πληροφορίες που επιμένουν ότι η καταστροφή συνεχίζεται σαν να μη συνέβη τίποτα. Τίποτα πια δεν μας εκπλήσσει εδώ που φτάσαμε.