Γιατί ερημώνει η Μελίκη;
Αποκαρδιωτική εικόνα για τον τέταρτο πληθυσμιακό κόμβο της Ημαθίας.
Η πολυετής κρίση που περναει η χώρα, δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστα και βασικά χαρακτηριστικά της Ελληνικής κοινωνικής πραγματικότητας, όπως είναι η ενεργή οικονομικά ζωή στα χωριά μας.
Όποιος είχε τη δυνατότητα να ταξιδέψει πολύ σε χώρες του δυτικού κόσμου και ιδιαίτερα της Ευρώπης, θα έβλεπε ότι παρά την οικονομική ευμάρεια, το φαινόμενο των χωριών ή ακόμη και μικρών πόλεων με αρκετές χιλιάδες κατοίκους, να μην έχουν καμιά ζωή για τους κατοίκους τους. Ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ, ένα-δύο μικρά μαγαζιά και τίποτα άλλο.
Στη χώρα μας τα πράγματα ηταν διαφορετικά. Παρά τα κύματα της εσωτερικής μετανάστευσης περασμένων δεκαετιών και παρά την οικονομική υστέρηση σε σχέση με τις άλλες χώρες της Ευρώπης, τα χωριά μας παρέμεναν ζωντανά, η αγροτική ζωή ήταν προσοδοφόρα, και έτσι ήταν ενεργή και η κοινωνική ζωή με δεκάδες καταστήματα, καφετέριες, ταβέρνες.
Το φαινόμενο αυτό( όπως πάντα συμβαίνει), θα ερχόταν και στη χώρα μας. Η οικονομική κρίση ήταν αυτή που το έκανε να έρθει γρηγορότερα. Τα μικρά χωριά αδειάζουν, ενώ τα μεγαλύτερα μπορεί θεωρητικά να κρατάνε έναν σχετικά μεγάλο πλυθησμό, οι δουλειές όμως και τα μαγαζιά κλείνουν το ένα μετά το άλλο.
Οι κάτοικοι ενός χωριού όπως είναι η Μελίκη που ήταν κεφαλοχώρι και ξεχωριστός αστικός κόμβος με απόσταση από Βέροια και Αλεξάνδρεια, δεν αναμενόταν να επηρεαστεί από το φαινόμενο. Αντίθετα πολλοί πίστευαν ότι θα δυναμώσει με βάση του ότι οι κάτοικοι των περιχώρων θα είχαν ως τόπο αναφοράς τη Μελίκη και θα κρατούσαν ζωντανή την οικονομική ζωή.
Αντιθέτως αυτό δεν συνέβη. Η Μελίκη, ένα χωριό 3.500 κατοίκων με αυξητική τάση και πάντοτε ενεργή οικονομικά, είχε πολλά καφέ, club ταβέρνες και υπηρεσίες όπως τράπεζες ταχυδρομεία κλπ. Από το 2010 άρχισαν το ένα με το άλλο να κλείνουν.
Το πρώτο καίριο πλήγμα η Μελίκη το δέχτηκε με την κατάργηση του δήμου στον οποίο ήταν έδρα και τη συγχώνευση της με την Αλέξανδρεια κατι που είχε ως αποτέλεσμα να κλείσουν υπηρεσίες του δήμου.
Το δεύτερο και σημαντικότερο βήμα ήταν η κατακρήμνιση το αγροτικού εισοδήματος. Η δενδροκαλλιέργεια που ειναι η βασική πηγή εισοδήματος για τους Μελικιώτης , εδώ και αρκετά χρόνια φθήνει με πολλούς αγρότες να αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα, με αποτελεσμα οι νεότεροι, (τα παιδία τους) να εγκαταλείπουν το χωριό αναζητώντας κάπου αλλού την τύχη τους.
Το φαινόμενο των κλειστών σπιτιών μπορεί εύκολα με το παρατηρήσει κανείς. Οι μεγάλοι 0
πεθαινουν και οι νέοι δεν έρχονται.
Έτσι λοιπόν η Μελίκη μας ερημώνει. Όποιος τη επισκέπτεται μετά από πολύ καιρό αντικρίζει ένα φάντασμα του παλιού της εαυτού και όλο αυτό είναι πολύ στενάχωρο.
Η Μελίκη φαινόταν να έχει όλα τα χαρακτηριστικά να αντέξει σε αυτή τη νέα οικονομική πραγματικότητα για πολλά χρόνια. Είχε και έχει καλούς κατοίκους, εργατικούς, συμπαγή σχετικά πληθυσμό, πλούσια πολιτιστική παράδοση, καλή σχολεία που έχουν βγαλει ονομαστούς Μελικιώτες επιστήμονες και κυρίως εύφορη γη.
Υπάρχουν πολλές αιτίες για να αποδώσει κανείς την πτώση της Μελίκης. Για πολλούς είναι η πολιτική που ακολουθείται στη χώρα, για άλλους οι πολιτική στον δήμο, για άλλους οι λαθος επιλογές μας, η μη ψήφιση μελικιωτών σε καίρια πόστα, η κατάσταση των συνεταιρισμών και πολλά ακόμη.
Μήπως ήρθε η ώρα να ανοίξει η συζήτηση για το μέλλον του αγαπημένου μας τόπου;
Θα επανέλθουμε.